Àlso hàw i mueterseele-ellaan gelëbt, bis àss ich vor sechs Johr e Problem mìtem Flìejer ìn de Sahara ghett hàb. Ìm Motor ìsch ebbs kàpütt gsìnn. Will ich kaan Mechàniker ùn kaan Fàhrgàscht mìt mìr hàb ghett, hàw i gànz ellaan e schwëri Repàràtür muen ùnternemme. ’S ìsch fer mich ùm Lëwe ùn Tod gànge. Wàsser zuem Trìnke hàw i küm fer àcht Däj ghett. Àm erschte Owe bìn i hàlt ùffem Sànd ingschlofe, töisichi Meile witt eweg vùm nächschte Dorf. Aansàm, noch meh wie aaner, wo mìtem Schìff ùntergànge ìsch ùn wo ùffeme Floss mìttles ìm Ozeàn erùmìrrt. Ìhr känne éich noh vorstelle, wie i stünne hàb muen, wo e gelùngeni lichti Stìmm mich ùffgeweckt het. Sie het gsààt:

„Wenn’s belìebt…
Mol mìr e Schof! –
Wàs? –
Mol mìr e Schof…“