|
Vöër
d'r Léo Werth
Iich
froëg alle Kaïnder mech te vertsaïje, dadd
eg dé Bouk ann ene ärrwaasse
Männsch oppgedraage ha. Davöër hann
eg en go Änntschölldegong: Dé Manne
éss
d'r béttste Vräünt, dé eg opp te
Wällt ha. Iich ha nog en Änntschölldegong: Dé Manne
ka alles ferschtoë,
esugaar Böük föër Kaïnder. Iich ha
nog en dréïde
Änntschölldegong: Dé Manne wonnt
ä Vrankrech, wu-e Honger litt änn wu-e aunder
de Ko te lijje hatt.
Dé ka Truëst gebruuke. Wänn all di
Änntschölldegonge noch neet
genochsönnt, draag eg dé Bouk gääre
ann datt Kaïnd opp, datt té Manne
vröüger
ens gewässt éss. Alle Lü sönnt jo
terösch ens Kaïnder gewässt. (Mä de wänneste
ärännere sech nog daraa).
Allsuë verbéëter ech nou minn Wittmong:
Vöër
d'r Léo Werth,
wi
e nog ene kléïne Jong woër.
|
