Og
so kom hann atter til toddsens.
– Farvel,
– sagdi hann.
– Farvel,
– sagdi todden.– Her
er lønmålið mitt. Dað er absolutt simpelt: man kan sjå bara veð hjartanu
sinu. Dað dargligsta kann man ikke sjå veð jogonon sinon.
– Dað
dargligsta kann man ikke
sjå veð jogonon sinon,– tukk litli prinsen upp efter til at minnast
dað beter.
– Dað
er tiðen, at du notaði
fyri rusu dina, at gerer hana so dargliga.
– Dað
er tiðen, at eg notaði
fyri rusu mina…, – tukk litli prinsen upp efter til at minnast dað
beter.
– Folk
hever glømt ennan sannlek,
– sagdi todden.– Men du eger ikke at gløma dað. Du ber eterna åberð
fyri dað, at du hever tamt. Du ber åberð fyri rusu dina…
– Eg
ber åberð fyri rusu mina…,–
tukk litli prinsen upp efter til at minnast dað beter. (Kap. XXI)
|